Fjern kontroll

Det er ein tilsynelatande vanleg dag i Kristiansand. I leiligheten har Eivind nettopp steikt siste rest av vafflene, kokt opp litt varm sjokolade med Tine Krem Topp på toppen, fyllt CB'glaset med appelsinbrus og teke plass i sofaen. Framom han står maskina, der Michael Bublé syng om kapp med DVD-meny musikken på filmen som snart skal få ta Eivind inn i ein slags transe.

"Call me irresponsible", syng mr. Bublé. "Ja, akkurat no kan du kalle meg kva du vil", tenkjer Eivind. For no skal han koplast ut av denne verda i dei 88 minutta filmen varar. For i dag har han vore nok "liable". Eit tjukt lag med snø, som i laupet av natta har vorte til eit tjukkt, sleipt og ikkje minst vått lag med slaps, har gjort det nærmast umogeleg å gå ut. Men det stoppar ikkje Eivind. Nei, tvert imot, han vert berre litt irritert før han går halve sida av kvartalet på venstre side berre for å komme tilbake til utganspunktet, men no på høgre sida. Men so skjer det, han trakkar rett i snøen, eller kva ein kan kalle det. Det var i alle fall snø. No er det vatn. Og med joggesko kan du tenkje deg korleis det gjekk. Og det var berre starten.

Fjernkontrollar er ein fin ting. Eivind likar fjernkontrollar. Fra stolen sin skrur han av lyset, skrur opp lyden på anlegget, og gjer seg klar til å sjå film. Og denne gongen er det nok mr. Bublé som må gi seg, og sluttar med å syngje: "Girl, I'm irresponsible mad for you!" Så sant, så sant.